تنهایی خود را در آغوش بگیر

دسته بندی :کتاب و فیلم 8 اردیبهشت 1399
تنهایی خود را در آغوش بگیر

مارتین بوبر اتریشی که بنای فلسفه اش بر رابطه و دیالوگ استوار است در کتاب “میان انسان و انسان” از رویای تکراری تمام عمرش به نام ” فریاد دوگانه ” که هراز چندی به سراغش می آید می گوید:

“خود را تنها می یابم در غاری وسیع یا ساختمانی گلین یا حاشیه جنگلی بسیار بزرگ که مانند آن را ندیده ام حیوانی بازویم را می درد و بعد فریاد می زنم همیشه همان فریاد است نامفهوم ولی با آهنگی مشخص فرازی و فرودی چنان بلند که اگر بیدار بودم گلویم تابِ تحمل آن را نداشت، کند و بسیار طولانی، همچون آواز ، وقتی به پایان می رسد قلبم هم از تپش می ایستد. ولی بعد از جایی دور فریادی به سویم مویه می کند فریادی دیگر که همان فریاد است، همان فریاد یا همان آواز که از دهان دیگری بیرون می آید.”

رویداد اصلی در خواب بوبر و برای خود او می تواند پاسخی که می گیرد باشد ولی برای من، همان تنهایی بنیادین است اینکه هستی همه ما با فریادی ممتد و از عمقِ وجود به محض جدایی از بدن مادر برای بیان یکه و تنها بودنمان آغاز می شود.اینکه از تنهایی نیز همچون مرگ مفر همیشگی نداریم.

برشی از فیلم توت فرنگی های وحشی به کارگردانی اینگمار برگمان

هیچکس صلیبِ غم غربت دیگری در این هستی که به آن پرتاب شده ایم را به دوش نخواهد کشید.هیچکس انبانِ رنج های دیگری را برپشت حمل نخواهد کرد ، هیچکس حقیقت دیگری را همانگونه که هست تمام و کمال درنخواهد یافت و اینکه در اوج استواری و صلابتمان همچون رشته کوه ها که “باهمند و تنهایند، ما نیز، باهمانِ تنهایانیم”

آنان که ناآگاهند به این تنهایی وجودی، عشق را گریزگاهی می یابند، به آرزوی فرار از تنهایی پر و بال می دهند و دلخوشانه گمان می برند که تمام شد همه آن غریب بودگی ها، غافلند از اینکه چنین آرزویی ناممکن است و محرابِ امنِ دائمی وجود ندارد، از اینرو، سرمستی های واژگان عاطفی شان که ته کشید و دملِ دیرینِ اضطرابِ تنهایی، از نو که سر باز کرد و بازهم سبوی شراب را خالی یافتند، ناباورانه از خود می پرسند که درد از کجا و رنج از کجا؟اما آنان که واقف هستند به سکنی گزینی دائمی تنهایی و مالکیت شش دانگ آن بر قواره وجود، با تنهایی وجودی خود مواجه شده اند حضورِ آن را به رسمیت شناخته و پذیرای آن گشته اند،قادر خواهند بود، دوست داشتن و رابطه ای عاری از خودخواهی و نیاز بیافرینند و می دانند که حضورِ دیگری فقط قرار است که تسلا بخش باشد و نه پر کننده تمام و کمال، چنین افرادی همه قدرتِ زیستن را از پذیرشِ واقعیتِ تنهایی به وام می گیرند و نه وجودی وابسته به بودِ دیگری

پریسا افتخار



اولین پکیج با عنوان شراب ۹۹ رو از طریق لینک زیر تهیه کنید. شراب ۹۹ شامل باورهایی برای داشتن زندگی ارزشمند است و باور داریم برای جمعی که بکارش بندند مفید خواهد بود.

پریسا افتخار

دکترای مدیریت فرهنگی معتقد بر روانشناسی و مدیریت انسانگرا، دوستدار فلسفه اگزیستانس

مطالب زیر را حتما بخوانید:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

لینک کوتاه:
0